RAVENNA

RAVENNA

urbs Galliae Togatae, Aemiliae archiepiscopalis et metropolis apud oram litoream, ubi rhombus laudatissimus, Plin. l. 3. c. 16. inter Ferrariam 50. et Ariminum in ortum 35. mill. pass. a Bononiâ 45 ab Anconâ. 102. Α᾿ρχαίαν πόλιν vocat Geographus, l. 5. Unde Claudian. de 6. Cons. Honorii, v. 494.

Dixit, et antiquae muros egressa Ravennae

Signa movet, iamque ora Padi, portusque relinquit

Flumineos, certis ubi legibus advena Nereus

Aestuat, et pronas puppes nunc amne secundô.

Nunc redeunte vehit, nudataque litora fluctu

Deserit, Oceani lunaribus aemula damnis.

Silius Italicus, l. 8. v. 601.

Quique gravi remo limosis segniter undis

Lenta paludosae proscindunt stagna Ravennae.

Sidonius Apollinaris, Carm. 9.

Undosae petiit sitim Ravennae.

Nempe inter marinas paludes dulcibus aquis destituebantur Ravennates: Martialis, l. 3. Epigr. 56.

Sit cisterna mihi, quam vinea, malo Ravennae:

Cum possim multô vendere pluris aquam.

Ranarum, culicumque multitudinem in his paludibus, adnotavit idem Martialis, l. 3. Epigr. 93. v. 8.

Meliusque ranae garriant Ravennates,

Et Hadrianus dulcius culex cantet.

Strabo, l. 5. Ε᾿ν δὲ τοῖς ἔλεςι μεγίςτα μέν ἐςτι Ρ῾αβέννα. Condita a Sabinis, Plin. annô post diluvium 480. Hîc desidi Honorio, pugnacemque gallum urbi Romae, tum ab Alarico captae, praeferenti, imperium victor abrogavit, A. C. 410. Dein sedes Theodorici Gothorum Regis, qui post triennii obsidionem Odoacrum ad deditionem coegit, A. C. 490. Exin postquam Vitiges Gothorum Rex, victus a Bellizario, et expugnatâ urbe captus est, A. C. 540. Exarchorumfuit, quos in Italiam Imperatores orientis miserunt. Horum primus Longinus, a Iustino missus huc venit, A. C. 568. Huic sucessêre Smaragdus, Romanus, Callinicus, Smaragdus iterum, Iohannes Remigius, Eleutherus, Isaacus, Theodorus Calliopas, Olympius, Theodorus Calliopas iterum, Alius Theodorus, Iohan. Plato, Theophylactus, Iohannes Rhizocopus, quem cives a Papa, qui Philippicum Bardanem excommunicaverat, excitati interemerunt, A. C. 712. Scholasticus et Paulus: Sub quo, ductu Luitprandi Regis urbsa Longobardis capta, sed recepta est, A. C. 727. Venetorum ope. Eutyches, ultimus Exarchus Paulo successit, quem totâ Italiâ pepulit Aistulphus, Longob. Rex A. C. 752. quô victô, Pipinus Exarchatum sub Stephano II. Pontificiae sedidonavit, A. C. 756. Proin hodieque Romandiolae caput est. Sensim deficit, insignis victoriâ Ludovic. XII. A. C. 1512. Sub Pontifice, alias in littore, nunc 3. milliar. ab ora recedit. Baudrand. Ravennates ob Fanenses cum Venetis bellum gesserunt, A. C. 1140. Episcopus urbis, quod a Valentiniano Imperatore laneô donatus esset palliô, quali solus utebatur Imperator, Celestino Leonis M. successori, qui Primatum Papae acriter propugnabat, eum dubium reddidit. Verum Constantinus Pogonatus Imperator. Benedicti II. sanctitate Permotus, non solum Clero Romano pecuniam pro ordinatione Episcopi debitam remisit, sed Ravennatem etiam Episcopum, ut se ei subiceret, iussit, A. C. 684. Vide Sigon. Histor. Laetum Comp. Histor. Univers. etc. Hîc porta ex marmore, et templum praecipuum quatuor istiusmodi columnarum ordinibus innixum: Concilium quoque habitum A. C. 901. quô Lambertus Imperator, seu Italiae Rex confirmatus est, et A. C. 967. quô collapsum Ecclesiae statum instauraturus Otto M. Iohannem XIII. gravissimorum criminum reum, deposuit, substitutô Leone VIII. Luitpr. l. 3. c. 12. et l. 6. c. 7. Sigon. l. 7. etc. Adde Leandr. Alb. descr. Ital. Rubeum, Histor. Rav. Ughel. ital. sacr. Eiusdem in veterib. nummis mentio, in quibus RA. vel RAV. it. RUPS. occurrit, quod Ravennae illi cusi, ut videre est supra.